Tymczasem ja przeczytałem 4. tom wydany po angielsku cyfrowo w połowie listopada
https://global.bookwalker.jp/de10043f4f ... ite-vol-4/
Drobne SPOILERY dotyczące przebiegu zdarzeń - polecam zapoznawać się z tomem samemu, z czystym umysłem, bo wtedy więcej zabawy.
Dotychczas po fabule trzech pierwszych części (i fabule anime opartej na nich) byłem święcie przekonany, że socjopatyczne usposobienie bohatera ograniczy się do manipulowania wydarzeniami z cienia, pozostałym uczniom będą zdarzały się przykre zdarzenia, ale Ayanokoji zostawi swoje skrzywienia w głowie dla siebie. "Poszkodowani" nie będą wiedzieć, kto im naprzykrzył się. Zresztą na razie działania protagonisty miały same pozytywne efekty, Horikita rozwinęła się dzięki nim, a więc swój gość, prawda?
Otóż nie. Ayanokoji to jednak zimny, logiczny kawał *****syna, który otwarcie na pewnym etapie tomu pokazuje swoje prawdziwe oblicze przed jedną z postaci. Jeden z rozdziałów jest bardzo niezręczny. Określiłbym go nawet naturalistycznym pod względem ukazania znęcania się psychicznego i fizycznego przez chłodnego, egoistycznego socjopatę. Myślisz, że Ayanokoji zagra dobrego samarytanina, po czym okazuje się lewitą, który nie tyle zignorował umierającego, napadniętego podróżnika, ale go jeszcze dodatkowo skopał, po czym zakuł w kajdany.
Główny bohater traktuje swoją ofiarę bardzo przedmiotowo, jak istotę niskiego rzędu i nie dzieje się w jego przemyśleniach, ale już na żywo - w dialogach. W pewnym momencie zacząłem wątpić w redaktora wydawnictwa stojącym za autorem i myślałem, czy light novel nie zmieni zaraz gatunku
Ogólnie zdarzały się już takie motywy w mangach/light novel dla nastolatków, ale raczej nie ze strony protagonisty historii, z którym powinieneś jednak jakoś utożsamiać, czuć do niego sympatię. Można powiedzieć, że główny bohater został tutaj czarnym charakterem tomu i możliwe, że całej opowieści. Do tego autor dał wstęp do przypuszczalnie toksycznej relacji - jakby wyjętej z biografii pary seryjnych morderców. Przypuszczalny syndrom sztokholmski?
.
Podobało mi się też, jak ograniczono poziom przekomarzania się między Ayanokojim, a Horikitą. Dziewczyna w pierwszych trzech tomach była bardziej buntownicza, bohaterowie potrafili sobie dogryzać, w tym widać bardziej chłodną, "zawodową" relację między nimi w osiągnięciu wspólnego(?) celu. Są tu jakieś konsekwencje z końcówki trzeciego woluminu (która, jak już pisałem, w anime była przedstawiona inaczej - Horikita "słodka waifu" mrużyła oczka do protagonisty, widać, że Kadokawa nigdy nie planowała drugiego sezonu
).
Co do testu to polegał on na przemieszaniu uczniów z różnych klas i stworzeniu kilku grup z nich. Generalnie idea / reguły stojące za wyzwaniem były ciekawe, ale ostatecznie bardziej posłużyły rozwojowi postaci niż do samej rywalizacji między klasami. Trochę denerwuje mnie jak z jednej postaci zrobiono geniusza (drugiego pod tym względem Ayanokojiego), ale za bardzo nie wytłumaczono "jak" i trzeba czekać do kolejnym tomów, gdzie może coś wyjaśni się.
a nie jakieś re zero czy inne no gejmy. Właśnie dlatego novelki sie słabo sprzedają bo takimi słabiznami się zajmujecie. Macie tak swietne propozycje jak własnie classroom of the elite czy nwm absolute duo. Serio weźcie to spolszczcie a mysle że szybko zniknie z półek sklepu tym bardziej że jest już 13 tomów!
