Przyznaję, tę mangę zakupiłem wyłącznie przez sympatię dla niesamowitego anime jakie na jej podstawie wyprodukowali. Bardzo pociągającego, dla mnie to wręcz wizualna uczta.
Opustoszałe przestrzenie miasta, rozświetlone odrealniającym je sztucznym światłem wyglądają jak zastygłe w oczekiwaniu na kolejny dzień bardzo surrealistyczne i surowe dekoracje. Pojawiające się tu z rzadka osoby są tu dziwnie obce i nie na miejscu. Wszystko wydaje się być spowolnione, jakieś takie zawieszone w nocnym bezruchu słodko śpiących w swoich domach ludzi. Atmosfera senna, spowolniona i dziennie nierealna wręcz sztuczna. Klimacik nocnych marków pierwsza klasa, to niewątpliwe duży atut tej mangi.
Ale to wszystko przecież już było! Facet który nie może spać i wymyka się z domu i ruszając w rozświetloną, opustoszałą noc. Nagle zanim się obejrzy jego kłopoty ze snem staną się mało ważne. Porwie go zupełnie zaskakujący ciąg zdarzeń. Przypadkowo spotkana kobieta wciągnie go w przygodę, w jej obcy dla niego świat. O którego istnieniu nie miał do tej pory pojęcia.
Było tylko, że w pustkach amerykańskiego a nie japońskiego snu. Tak rozpoczyna się bowiem film „Ucieczka w noc”, czy to powyżej nie brzmi dla czytelników tej mangi jakoś znajomo? Ba, dla mnie nawet Nazunia podejrzanie przypomina mi zjawiskową (jak zawsze) Michelle Pfeifer. A sam Ko też jakoś tak kojarzy mi się z tym młodziutkim Godblumem.
Czy to jest zarzut? Chyba nie. Wielbicielom tego klimatu po prostu polecam ten film. Odnajdą tam tę atmosferę. Tyle, że w ciut innym, po amerykańsku szerszym wydaniu. Hmm będą tam nawet wampiry . . . . we włączonym w pewnej mrocznej scenie TV. Aaaaa no tam też tak popularny przecież w Japonii Dawid Bowie! A tak ten który gra w filmie zagadka nieśmiertelności. A gra tam partnera niebywale wiekowej wampirzycy! Czyż to też nie brzmi znajomo? Ale to może ew. już ew. temat na inny wpis.
Zakończę przytoczeniem dialogu z tego obrazu. Kolega doradza facetowi w ramach walki z bezsennością ubaw z panienkami w Vegas. Nawet ma taką która za pieniądze zrobi dosłownie wszystko, ogranicza cię wyłącznie kasa i wyobraźnia – zachęca.
- A czy da mi współczucie? Ile ona bierze za współczucie? – Dopytuje bohater.
- Współczucie? Uuuu Współczucie, to bardzo brzydka zabawa.
Ciekawe, że mi jakoś ten dialog bardzo się z tą serią kojarzy.
ale fajno, że wszystkie mają podpis ^^ 
. 
