Forum Waneko

Autor: Yoneda Kou
Tytuł oryginalny: Op: Yoake Itaru no Iro no Nai Hibi
Liczba tomów: 1+
Gatunek: dramat, kryminał/tajemnica, okruchy życia
Grupa odbiorców: seinen
Opis: Itaru Yoake ma trzydzieści osiem lat i jest po rozwodzie. Pracuje jako detektyw na zlecenia firm ubezpieczeniowych. W trakcie prowadzenia jednej ze spraw pod jego opiekę trafia chłopak imieniem Kuro, który od samego początku okazuje wobec Yoake jawną niechęć. Zmaganie się z humorami bojowo nastawionego nastolatka w chwili, gdy śledztwo utyka w martwym punkcie, jest dla detektywa najgorszym z możliwych scenariuszy. Dopiero pewne słowa wypowiedziane przez Kuro spowodują, że dochodzenie ruszy z miejsca, a wydarzenia nabiorą rozpędu.

Na pewno kupię, ale jeszcze nie teraz. Poczekam aż będzie więcej tomów dostępne/seria będzie zakończona.

Tom 1 w Japonii kiedy wyszedł?

miaka88 pisze: ↑

czw lis 15, 2018 8:34 pm

Tom 1 w Japonii kiedy wyszedł?

W styczniu

Kupię tę mangę choćby dla easter egga z Yashiro ze Złamanych

Opis wydaje się fajny, jeszcze te okruchy życia... Może mi ktoś powiedzieć czy to ma szanse iść w stronę yaoi? Bo jeśli tak to raczej podziękuję.

Jak się czyta tą mangę w porównaniu ze Złamanymi Skrzydłami? Z opisu wydaje się to być zwykłym kryminałem, do tego nie wiadomo jak długim, więc trochę się waham.

.

Ta manga jest bezbarwna jak dni Itaru Yoake. Adekwatny tytuł, nie ma co. A to "op" odnosi się pewnie do OP zdolności postaci.
Ostatnimi czasy namnożyło się okrutnie śmieciowych tworów typu Detektywi w akcji, Gliniarze czy innych, dużo lepiej wykonanych seriali, w których w każdym odcinku rozwiązujemy nową tajemnicę. W Op mamy podobnie. Główny bohater pracuje dla firmy ubezpieczeniowej, by wynajdywać haki na kogo się da, byle tylko firma nie musiała tych ubezpieczeń wypłacać. Yoake ma jednak w nosie pieniądze i chce tylko dochodzić prawdy. Dziwne, że firma wciąż z nim współpracuje, ale pewnie nie ma komu pracować w tym mało wdzięcznym fachu, i może czasem prawda jest na ich korzyść. W pierwszym tomie rozwiązaliśmy dwie sprawy. Magiczna zdolność młodego praktycznie rozwiązała pierwszą, ale tylko leciutko pomogła w drugiej, więc nie czepiam się zbytnio. W sumie łatwo można by chłopaka usunąć z tych kryminalnych wątków. Autorka korzysta z niego bór wie po co. Cała reszta fabuły jest ledwie zauważalna. Elementy Komiczne są bezbarwne nieśmieszne.
Jedynymi bohaterami potrzebnymi na chwilę obecną w tej mandze są Itaru Yoake i pracownik firmy, który zleca mu sprawy. Wszystkich innych można wyrzucić i nie poczułoby się dużej różnicy (może poza tą, że czytałoby się przyjemniej - nie polubiłam nikogo). Przypuszczam, że w kolejnych tomach wątek z chłopakiem nabierze znaczenia, ale na chwilę obecną nic nie wnosi.
Wydanie nie ma kolorowych stron, mimo że w magazynie były i wyglądały ślicznie jak ta: Jeśli komuś nie znudziły się historie polegające na odkrywaniu tajemnic, to może mu się spodobać. Cała reszta nie znajdzie tu raczej niczego specjalnie interesującego. W sumie nie ma chyba obecnie na polskim rynku żadnych mang w tym stylu, więc nawet dobrze, że jakaś się pojawiła.

Okładka tomu 2:

Tytuł faktycznie nie jest zachęcający, a opis przypomina mi pewną japońską dramę, którą kiedyś tam oglądałem, lecz srogo się przy niej wynudziłem. Na plus przemawia do mnie jedynie nazwisko autorki, ale jeśli ma to być melodramatyczny tasiemiec, to raczej się nie skuszę. Aczkolwiek nie mówię, że na pewno.

Mnie interesuje ten tytuł, ale wolę poczekać aż się zakończy. Autorka ma dość ślimacze tępo, więc wolę nie ryzykować.

I słusznie

Ogólnie chyba każda sprawa będzie się kończyć w tomie, w którym się zaczęła, więc ślimacze tempo nie jest takie złe.
[to tylko moje przypuszczenia]

Gdyby tak było, to byłby wygodny sposób aby zakończyć historię w dowolnym momencie. Nie ważne czy tomów 5 czy 15. Się zobaczy.

Właśnie skończyłam czytać oba tomy i żałuję, że nie ma wyszło ich więcej. Główny wątek z odkrywaniem przeszłości Yoake i Kuro nie wciągnął mnie jakoś specjalnie, ale sam format bardzo mi odpowiada. Podoba mi się, że każdy rozdział, to inna sprawa i że nie ciągną się one przez kilka tomów, tylko są w miarę sprawnie rozwiązywane. To, że sprawy są różnego kalibru też uważam za plus, lepiej mi się czyta gdy nie zawsze powodem śledztwa jest śmierć ubezpieczonego. Bardzo chętnie przeczytałabym jeszcze coś w podobnym klimacie.