Kotori na Asku pisze:Ten cały tytuł "Wielka rozkmina" to dla młodszego czytelnika jest? Bo nie ma żadnych ograniczeń wiekowych i się zastanawiam, co tam w środku jest, bo w internecie niewiele można na ten temat znaleźć.
[L] Nie do końca dla młodszego czytelnika, choć i on może mieć przyjemność z czytania tej mangi i przy okazji czegoś się nauczyć. To, że nie ma ograniczeń wiekowych, oznacza tylko, że nikt nikogo w komiksie nie morduje, nie wyraża się brzydko ani nie uprawia seksu. Historia jest dość przewrotna, ale przez to doskonale pokazuje pewne stereotypy, w których wciąż tkwimy. To nie tylko pełna uroku i humoru opowieść o poszukiwaniu swojej drugiej połówki, ale przede wszystkim historia ukazująca, jak ścisłe trzymanie się z góry narzuconych ram może człowieka ubezwłasnowolnić i zmusić do robienia rzeczy, które nie pozwalają mu się rozwijać. „Każdy ma prawo do szczęścia” nabiera tu nowego znaczenia i zmusza do zastanowienia się nad tym, czy dostosowując się do opinii innych, nie zmniejszamy jednocześnie własnej szansy na czerpanie satysfakcji z życia.
Kotori na Asku pisze:Czemu zdecydowaliście się na wydanie jakiegoś no name'a zamiast sięgnąć po jakiś bardziej znany tytuł? Mówię oczywiście o „Akira-kun Kamo Shirenaishi Akira-chan Kamo Shirenai”, bo przecież jest dużo różnych tytułó, które wszyscy znają.
[L] Nie sztuka wydać coś, co wszyscy znają. Sztuką jest wśród mało znanych tytułów wyszukać coś wartościowego i ciekawego. Uważamy, że udało nam się to w wypadku „Wielkiej rozkminy…”, bo to manga nietuzinkowa, bardzo fajnie poprowadzona fabularnie, z niebanalnymi i sympatycznymi bohaterami oraz tematyką, która idealnie wstrzeliwuje się w obecne czasy.
Komiks w nienachalny sposób ukazuje dylematy człowieka żyjącego w uporządkowanym społeczeństwie, gdzie płcie mają wyznaczone społecznie role, przez pryzmat których ocenia się, czy ktoś spełnia warunki bycia „dobrym mężczyzną" lub „dobrą kobietą”.
Być może dla części z nas coś takiego jak „kolor odpowiedni dla dziewczynek” czy „kolor odpowiedni dla chłopców” przestało mieć znaczenie i w jakikolwiek sposób rzutować na postrzeganie innych. Ale jest jeszcze mnóstwo ludzi obawiających się oceny ze strony otoczenia i rezygnujących z wyrażenia siebie, by nie wzbudzić „niepotrzebnych” dyskusji. Niepotrzebnych – bo dotyczących tego, że takie działanie zostanie uznane za „niekobiece” lub „niemęskie”.
W „Wielkiej rozkminie…” Kazuma na każdym etapie znajomości z Akirą boryka się z efektami mentalnego szufladkowania – począwszy od stroju (Męskie ciuchy? To facet?), fryzury (Krótkie włosy? To facet?) czy wielkości posiłku (Pochłania olbrzymie porcje! To facet?), poprzez umiejętności kulinarne (Umie gotować? To dziewczyna?) i utrzymanie porządku (Ma mieszkanie wysprzątane na błysk! To dziewczyna?), a na kwestiach sercowych skończywszy (A co, jeśli się okaże, że to jednak facet?). Po drodze pojawiają się inni bohaterowie, którzy wprowadzają chaos w jego uporządkowane życie, a spotkanie z babcią, a potem z prababcią Akiry to dla niego totalne trzęsienie ziemi. Dodatkowym plusem tej mangi jest to, że sam bohater jest świadom pracy, jaką będzie musiał wykonać, by bez uprzedzeń odnaleźć się w nowej sytuacji.
Jeśli miałabym powiedzieć coś więcej o treści „Wielkiej rozkminy…”, musiałabym zarzucić spoilerami, więc na koniec dodam tylko tyle, że to jedna z najciekawszych obyczajówek przeczytanych przeze mnie na przestrzeni ostatnich lat.
Czekam na wydanie: Banana Fish, Ore Monogatari!!, Takane to Hana, Blanc, Bakemono to Kedamono, New normal
Tak będzie wyglądała okładka tej pełnej uroku i humoru opowieści o poszukiwaniu swojej drugiej połówki oraz o tym, jak trzymanie się z góry narzuconych ram może człowieka ograniczać.
Projekt pokażemy Wam w przyszłym tygodniu
Tak będzie wyglądała okładka tej pełnej uroku i humoru opowieści o poszukiwaniu swojej drugiej połówki oraz o tym, jak trzymanie się z góry narzuconych ram może człowieka ograniczać.
Projekt pokażemy Wam w przyszłym tygodniu 
Zresztą te sprawy przecież są całkowicie względne. W tym tygodniu akurat czuję się w nastroju do bycia dziewczyną! I mam do tego pełne prawo. Oj biedne wydawnictwo naprawdę zapiernicza tu po cienkim lodzie 
Czy sztywne trzymanie się ram . . . oj przepraszam okładek przypadkiem 
nie ogranicza człowieka? To o czym to jest? 
Tylko a tak w sumie to nie do końca wiem do kogo uderzam. A być może zresztą ta osoba też jeszcze nie wie. 
Ale co zrobić fraza: jedna z najciekawszych obyczajówek . . . na przestrzeni ostatnich lat - brzmi nieźle. Chociaż ten pudrowy róż od razu sprawia, że borykam się z efektami mentalnego szufladkowania. 
Myślicie, że po tym, czego do tej pory doświadczył Kazuma, będzie miało dla niego znaczenie, czy Akira jest dziewczyną czy chłopakiem? 
A z reguły daje ona radę nawet w ciężkich przypadkach.